Prunelle is een grijs ezelinnetje dat in de Oase werd opgenomen vrijdag 7 februari. De eigenaar had met ons contact opgenomen omdat hij wegens zijn leeftijd niet meer voor haar kon zorgen. Zij was geboren bij de eigenaar maar deze wist niet meer wanneer; en dus kende hij haar leeftijd niet. Deze wordt geschat op 25 jaar.
Toen wij ter plaatse kwamen waren wij ontzet bij het zien van haar magerte. Tot op heden hadden wij nooit een zo mager dier opgenomen. Zij was uitgemergeld, vel over been. Zij was er nog slechter aan toe dan de in beslag genomen ezels die in januari bij ons werden opgenomen. Zij stond achter een huis en was niet zichtbaar van op de straat. Het is met veel moeite dat zij tot in de trailer is gesukkeld. Het was niet alleen de slechte toestand van haar hoeven maar ook haar uiterste zwakte die haar zo traag deed bewegen en veel pijn veroorzaakte bij het stappen.

Toen ik uitleg vroeg aan de eigenaar beweerde hij dat de hoefsmid regelmatig kwam en dat hij geen weet had van een vroegere hoefbevangenheid. De dierenarts had hem gezegd dat zij zo mager was omdat zij depressief was. Het is zo gemakkelijk om niet verder te zoeken!

Het was gelukkig niet ver van de Oase, en een kwartiertje later kon zij gaan liggen op een vers strobed. Zij had geen eetlust en af en toe nam zij een paar hooiplukjes maar zij had veel moeite om ze in te slikken.
Het was duidelijk dat zij gebitsproblemen had. De dag zelf heb ik Véronique erbij geroepen en deze is nog dezelfde namiddag langs gekomen. Het gebit van Prunelle was in een zeer slechte staat en dat veroorzaakte veel pijn bij het kauwen.

Omwille van haar verzwakte toestand was het veel te gevaarlijk om haar onder narcose te brengen, toch heeft Véronique twee losstaande kiezen getrokken die bij het kauwen in haar vlees drongen en de wolfstanden afgevijld. In feite hadden nog twee andere kiezen moeten getrokken worden waarvan een afgebroken was.Er werd besloten dit uit te stellen tot zij wat aangesterkt zou zijn.
Naast hooi kreeg zij granen, maar de hoeveelheid die zij kon eten op 24 uren was miniem. Wij hebben alle soorten graanmengeling die in de handel te verkrijgen waren uitgeprobeerd, ook een mengeling om met lauw water te mengen en die wordt gebruikt bij oude paarden, maar haar eetlust bleef onvoldoende.
De hoefsmid is eveneens langs geweest om haar hoeven te verzorgen zodat zij beter zou kunnen blijven staan. Zij ging zeer vaak liggen en kon zonder onze hulp niet recht komen.
Onze dierenarts, Françoise, had een pasta met vitaminen en mineralen gevonden die met een spuit kon toegediend worden om haar zo wat te doen aansterken. Zij heeft bloed laten ontleden en de resultaten waren zeer slecht: Zij had te weinig eiwitten en suiker. De bloed testen duidden ook op een infectie en de leveruitslagen waren eveneens zeer slecht. De prognose was helemaal niet goed, maar wij wilden ons niet gewonnen geven en bleven hopen.
Véronique besloot haar twee andere kiezen te trekken om haar zo het eten te vergemakkelijken, toen ontdekte zij een groot gat achteraan het verhemelte omgeven door afgestorven weefsel, maar het veroorzaakte haar geen pijn. De opening stond in verbinding met de keelholte, nog een oorzaak van haar moeizaam eten.

Tijdens de dag mocht Prunelle naar de tuin om te genieten van het mooie weer en een weinig gras te eten. Haar moraal was erop vooruitgegaan.
Zo volgden de dagen elkaar op met goede en slechte perioden. En dat veroorzaakte onzekerheid. Sommige dagen at zij gretig de fijn geknipte netels die half gedroogd waren in de zon. Andere dagen ging het heel wat minder goed. Zij bleef nog steeds zwak.

En dan, op 27 maart, ging haar toestand snel achteruit. Zij kon niet meer zonder hulp blijven rechtstaan. Haar ledematen waren verstijfd en zij kreeg krampen. Ik ben bij haar gebleven tot de dierenarts is gekomen die haar een pijnstiller heeft toegediend. Om haar verder lijden te besparen moest er een beslissing genomen worden om haar te helpen heengaan. Ik heb echter deze moeilijke beslissing niet moeten nemen daar zij zachtjes is ingeslapen door de pijnstiller die zij gekregen had. Zij heeft mij de last bespaard die op je gemoed drukt bij een dergelijke beslissing.
Wij zullen ons Prunelle herinneren als een innemend, lief en zacht ezeltje. Bij de bespreking met de dierenartsen en de vrijwilligers aangaande haar kort verblijf in de Oase zijn wij tot de conclusie gekomen dat niettegenstaande al onze goede zorgen zij bij opname reeds veel te zwak was om er bovenop te komen. De slechte staat van haar gebit moet reeds een hele tijd haar voedselopname hebben bemoeilijkt. De tekorten in haar gestel waren niet meer omkeerbaar.

Het enige positieve waaraan wij ons optrekken is dat sedert haar aankomst en tot haar laatste zucht wij haar hebben omringd met veel aandacht en zij veel geknuffeld werd. Iedereen heeft voor haar gezorgd. Zij was zeer dankbaar en verwelkomde ons steeds met een zwak en zacht gebalk.

Eens temeer een onschuldig slachtoffer van de menselijke dwaasheid!

Hier een korte kijk op de staat van de hoefjes van Prunelle, onze schat van een ezelin. We doen er alles voor dat zij vlug weer herstelt. Na de zeer snelle komst van onze dierenarts / tandarts Veronique Delvaux is het de beurt aan Vincent, onze hoefsmid, om aan het werk te gaan.

De vrijwilligers wenden alle kennis en middelen aan om deze schattige ezelin te ondersteunen in haar herstel.
Hier zie je Catherine een shiatsumassage geven aan de oren van Prunelle.

Prunelle is vertrokken naar het ezelparadijs op 29 maart 2014