Cannelle is op 2 juni naar het ezelparadijs toe gegaan.

Ik vertelde vaak over Cannelle in de rubriek “Nieuws van onze vrienden”, omdat hij zonder enige twijfel de ezel is die de meeste dierenartsen gezien heeft in het opvangcentrum. Bij zijn aankomst in 2010 had hij al ernstige tandproblemen. Die hebben we meteen aangepakt.
Zijn kiezen zaten zo los, dat het kauwen lastig was en erg pijnlijk. Sommige kiezen zijn getrokken, andere zijn vanzelf uitgevallen. Na een aantal jaren was het kauwen mechanisch onmogelijk geworden. Hij kreeg speciaal voer voor oude paarden (slobber en Pré Alpin) dat we natmaakten, zodat hij het kon inslikken zonder kauwen. Dat speciale voer zorgde ervoor dat hij een goed lichaamsgewicht kon houden en kon profiteren van de voedingsstoffen die hij nodig had voor een goede gezondheid.

Cannelle mocht rekenen op iedereen zijn sympathie omdat hij zo knuffelig en ondeugend was. Hij was kampioen in het openen van de hekken. Hij hield ons in de gaten en dan… Niets hield hem tegen. Voor hem was er niets makkelijker dan een hek openmaken en te gaan kijken wat er verderop te beleven was. Hij was ook een meester geworden in het pikken van interessante spullen uit de tas van de vrijwilligers. Als zijn snode plan gelukt was, huppelde hij heel trots naar de weide, hij schudde zijn kop heen en weer met zijn nieuwe aanwinst tussen de lippen. Hij was dol op opendeurdagen en liep rustig naar alle bezoekers om welverdiende knuffels in ontvangst te nemen.

Jammer genoeg kreeg Cannelle begin mei een longontsteking, waarvan we de oorzaak niet hebben kunnen achterhalen. Waarschijnlijk door voer dat de verkeerde weg nam, te wijten aan zijn tandproblemen. Zijn bloed is onderzocht en het resultaat was catastrofaal, op ieder gebied. Onze dierenarts heeft hem antibiotica voorgeschreven, maar zonder enig succes. De dierenarts gespecialiseerd in interne ambulante geneeskunde is dan gekomen om een echografie te maken van zijn longen. Haar pronostiek was zeer somber. Hij kreeg andere antibiotica, maar met even weinig resultaat. Cannelle was erg vermagerd maar zijn moreel bleef goed en hij vroeg nog elke dag om naar de wei te gaan.
Wij zijn dus blijven vechten, samen met hem. Maar op vrijdag 2 juni ’s ochtends was zijn toestand opeens veel slechter. Hij bleef liggen en had de grootste moeite om te ademen. Onze dierenarts kwam meteen. We besloten hem te helpen te vertrekken om hem onnodig lijden te besparen. Hij is dus vredig ingeslapen, omringd door ons allemaal.