1er parage à l'oasis pour César et Bart
|
Kort na zijn aankomst bij ons is onze hoefsmid voor hem gekomen en ook onze dierenarts (in orde brengen van de vaccinaties en van de chip/identificatie)
Langzamerhand liet Bart een halster omdoen zonder stress en stapte hij aan een lange lijn naast een mens. Hij aanvaardt nu het contact (roskammen…) met sommige vrijwilligers, maar niet met andere.
Hij is nu volledig mak en geeft zijn voeten. We hebben moeten wachten tot hij ons ten volle vertrouwde om die stappen te kunnen zetten. We herinneren eraan dat het belangrijk is niet te snel te willen gaan. Je moet een ezel niet onder druk zetten. Vertrouwen bouw je op met zachtheid en steeds met een positieve benadering.
Bart kwam naar ons opvangcentrum samen met zijn weidemaatje, César. In eerste instantie stonden ze in de groep ezelinnen/ruinen. Iedere dag stonden ze minder vaak samen.
César hield zich een beetje afzijdig, samen met de oudere ezels. Bart daarentegen werd steeds hitsiger en onstuimiger. Hoewel hij minstens 10 jaar geleden gecastreerd was bij zijn vroegere eigenares, lieten de hengstige ezelinnen hem niet onverschillig en zat hij achter ze aan over de hele weide.
Gezien deze situatie en om de rust in de kudde te laten weerkeren, hebben we besloten Bart van groep te veranderen en hem onder te brengen bij de ruinen.
|
|
Rond hetzelfde moment kwam Darius naar ons opvangcentrum. Sinds die dag vormen Bart en Darius een onafscheidelijk duo. Je ziet de ene nooit zonder de andere. De band tussen hen ontstond heel snel en natuurlijk. Ze vonden gauw hun plek in de groep. Darius is erg op zijn gemak bij mensen. Hij brengt Bart, die ons nog altijd niet helemaal vertrouwt, tot rust.
Bart is opnieuw behandeld door onze hoefsmid en was heel kalm. Hij evolueert erg positief. We zijn erg trots op zijn vorderingen. |
